De ramp van Tsernobyl was angst aanjagend, kostte (teveel) mensenlevens en verspreidde veel paniek. Nu ruim 20 jaar later kun je je afvragen wat er nog het meest gevaarlijk is: de mens of een kernramp. Want waar de mens niet durft te verblijven vanwege (snel afnemende) radioactieve straling krijgt de natuur de kans om zich te herstellen, gevrijwaard van de schadelijke inmenging van de homo sapiens.
Enkele decennia geleden zag ik de film ‘ DE BLOEMEN VAN HEROSHIMA’ waarin het natuurlijke herstel van het ecosysteem in het getroffen gebied werd getoond over een tijdsbestek van 20 jaar na de bom. Een mensvrije omgeving voor allerhande planten, bomen en dieren.
Gelukkig zijn er ook (nog 
te weinig) mensen die zich inzetten voor het behoud van de natuur en actie ondernemen tegen het misbruik, waaraan vooral op winst beluste figuren zich schuldig maken. Maar langzaam aan is bij mij de overtuiging gegroeid dat moeder natuur als EERSTE PRIORITEIT stelt: het in standhouden van zichzelf omdat ze anders haar hoofdtaak: het scheppen van LEVENSVOORWAARDEN VOOR ALLE LEVENDE WEZENS niet kan uitvoeren.
Het is een typisch voorbeeld van menselijke arrogantie om te roeptoeteren dat wij de natuur moeten beschermen. De manier waarop wij deze arrogante veronderstelling vorm geven maakt ons toegankelijk voor valse informatie en ergerlijke manipulatie door foute overheden en foute belanghebbenden. Het zou beter zijn als wij onze kinderen opvoeden met kennis hoe wij de natuur met respect dienen te benaderen en de erkenning bijbrengen voor alle vormen van bestaansrecht. Behalve dat wij kunnen denken zijn wij geen haar belangrijker dan welk ander levend wezen ook.
Maar het is frappant dat het rommelen met kennis door onze (dier)soort bepaalde rampen in werking stelt, die zich weliswaar tégen ONS keren, maar een zegen zijn voor bedreigde diersoorten.
Waar moeten wij eens over nadenken?
Op 26 april 1986 ontplofte een reactor in de kerncentrale
van Tsjernobyl. Een zone van 30 kilometer rond de kerncentrale werd afgesloten voor menselijke bewoning, de zogenaamde ‘dode zone’.
Tsjernobyl ligt aan de rivier Prypjat en maakte in 1986 nog deel uit van de Sovjetunie. Nu strekt het gebied zich uit over Oekraïne en Wit-Rusland. Sinds de mensen er vertrokken zijn, hebben de bevers er de dammen doorgeknaagd, waardoor de natuurlijke staat van het moeras is hersteld.
De plek is een toevluchtsoord geworden voor vele bedreigde diersoorten…
Vandaag de dag onderzoeken biologen de geruchten dat in de ‘dode zone’ rond Tsjernobyl grote groepen wolven leven? Komen de wolven van buitenaf, of planten ze zich voort in deze regio? De makers van de engelstalige documentaire ‘Chernobyl, present day’ (2011) zijn op zoek naar de antwoorden op deze vragen…
In Vogelvlucht 