Gedurende mijn ‘revalidatie’ op het thuisfront, waar ik in alle rust met mijn ‘beperkingen’ moet leren omgaan, heb ik nog de meeste last van mijn carpaal tunnel syndroom, waardoor het gebruik van mijn rechterhand zo goed als weggevallen is. Geklungel op de PC, in het huishouden, links leren schrijven enz. enz…..
Dank zij een aantal vrienden word ik nu voorzien van allerhande leesvoer in de vorm van magazines, maar ook veel boeken. Of ik kan uit mijn eigen boekenkast een aantal herlezen! Het aantal boeken beloopt al in de dertig, waaronder twee boeken van Joan Grant: ‘De ogen van Horus’ en ‘Heer van de horizon’. Joan Grant zou een aantal boeken geschreven hebben als pure herinnering aan eerdere incarnaties. De ogen van Horus schreef zij in de eerste helft van de vorige eeuw en een eerste publicatie stamt uit 1944.
Maar dit boek las zich alsof het de problemen beschreef van onze huidige 
maatschappij. Over een Egypte, dat te lijden had onder valse religies, manipulatie en uitbuiting door de priesterkaste, corrupte ambtenaren en een van zijn volk vervreemde farao….. Egypte dat geregeerd werd door een alles overheersende angst voor het leven, naaste familieleden en de toekomst. Het beschrijft de geduldige strijd van de Wachters, die zoveel mogelijk kennis verspreiden en mensen vrij maken van valse en hebzuchtige goden, maar leren over het aanvaarden van eigen verantwoordelijkheid.
Heer van de horizon gaat onder meer over de rechtspraak, die volgt op de overwinning van de oude levensstijl, gebaseerd op angst voor….. Bij deze rechtspraak zijn een aantal zaken duidelijk wat betreft de bestraffingen, maar ook dat de rechtspraak dient te doorgronden wat de onderliggende motieven zijn, waardoor herhaling voorkomen kan worden en de wetsovertreder begrijpt hoe en waarom hij de fout in gaat. Maar het gaat ook over het hervinden van eigenwaarde en respect voor alles wat leeft…..
“Een mens kan door niets of niemand vernederd worden. Behalve wanneer hij zichzelf heeft aanschouwd in een poel die door de wind wordt bewogen, zodat hij een vertekend beeld van zichzelf heeft gekregen. Je kunt je alleen vernederd voelen als je jezelf beoordeelt naar de maatstaven van anderen. Als je zegt: ‘door dit te doen zullen anderen op me neerkijken’, ben je beïnvloed door vrees….. en als je zegt: ‘door dit te doen zullen de mensen me vast bewonderen’, dan wil je iets te pakken krijgen wat niet bestaat. Een wijs mens weet dat hij ondanks de toejuichingen van de massa geen centimeter aan zijn lengte toevoegt; en.. al noemen alle mensen van zijn land hem een verrader of een dwaas, hij er geen millimeter door krimpt”.
Met het herlezen van deze twee boeken zag ik een aantal dingen weer vanuit een ander perspectief, maar bepaalde zaken schijnen zich in de loop van de geschiedenis te herhalen of mensen kunnen snel uit de hand lopen wanneer ze rijkdom en macht najagen op dezelfde banale manier die kennelijk in de menselijke aard besloten ligt.
In Vogelvlucht 