OM TE BLIJVEN BLOGGEN en mijn gedachten op papier te zetten. Wat mij betreft klopt het helemaal dat je na ingrijpende gebeurtenissen een ander mens wordt, dat je jouw prioriteiten gaat verleggen, andere interesses ontwikkelt Je van alles doet, onderneemt om weer aansluiting te krijgen met je vertrouwde leven van voorheen. Alleen dat leven schijnt er niet meer te zijn, het is min of meer ongrijpbaar geworden.
Even resumerend: begin 2015 lig ik 5 weken in het ziekenhuis en onderga ik 4 operaties, ben ik ineens diabeticus en moet insuline spuiten, krijg ik een by-pass operatie in mijn linkerbeen voor een nieuw adernetwerk -van lies tot voet-; een gedeeltelijke voetamputatie om van miltvuur af te komen, worstel ik in mijn rechterhand met een carpaal-tunnel-syndroom en uiteindelijk eind 2015 krijg ik een borstbesparende operatie links om van borstkanker af te komen.
Jaren huppel je rond zonder iets te mankeren en dan ineens krijg je alles tegelijk, lijkt het wel. Dokter over de vloer die ineens van alles begint voor te schrijven waarvoor je dan alternatieve oplossingen gaat zoeken. Zo schreef hij bloedverdunners voor met bijbehorende maagbeschermers. Werden door mij uiteindelijk vervangen door BROMELAINE, een natuurproduct uit ananasextract. Mijn cholesterol was van slag en daarom kon ik STATINES krijgen. Niks ervan: RODE GIST RIJST capsules, die h
ij bleek te kennen, maar ‘die worden niet vergoed door het ziekenfonds’. Nee, medicijnen moet je zelf betalen. De rotsooi van Big Pharma kun je van het ziekenfonds krijgen met alle gevolgen van dien. Bijverschijnselen die ervoor moeten zorgen dat je er iets anders voor terug krijgt, zodat ze op je noodgedwongen klandizie kunnen blijven rekenen. En direct vanuit het ziekenhuis ben ik opnieuw begonnen met mijn cannabisolie te slikken. Deels voor de detox van alle medicijnen en narcoses, deels om mijn lichaam te versterken en in balans te brengen. En daar was ik achteraf helemaal blij mee toen uiteindelijk de borstkanker werd vatgesteld. Terwijl ik al ruim anderhalf jaar met een harde plek in de borst rondliep, die ik vergat te melden. De onderzoeken, diverse biopsies, echo’s en uiteindelijk de operatie. Basta. Hormonenkuur, bestraling en chemo heb ik geweigerd en ook eerlijk gesteld dat ik meer op mijncannabisolie vertrouwde.
Je bent er allemaal best druk mee en ook met de aanpassing, aparte schoenen en de fysiotherapie om te revalideren. Trainen van de rechterhand met RSI oefeningen. Want carpaal-tunnel-sydroom hoeft niet meer altijd geopereerd te worden, maar wordt soms verholpen door cortisone injecties aan de binnenkant van de arm net onder de pols. Doch kan ook vanzelf genezen (mijn uiteindelijke keus) wanneer je geduld hebt en bezig blijft. Oefenen met schrijven, sinds kort kan ik weer tekenen en schilderen.
En ik ben nog steeds gestopt met roken! Niet slecht voor een voormalige kettingrookster. Vandaag de dag al 19 maanden vol gehouden en langzamerhand alle toebehoren weg gegeven. Na 5 weken ziekenhuis dacht ik dat ik er mooi van af was. Echter, vooral bij het afbouwen van de morfine kwam toch vaak naar boven dat het makkelijker zou zijn als ik eens een sigaretje op kon steken. Maar ik wist dat het niet bij dat ene sigaretje zou blijven…… Er zijn wel ettelijke kilo’s bijgekomen.
Gelukkig ben ik geen lastige ex. Er staat nog één asbak op tafel voor de mensen die nog wel roken maar ik heb er geen last van. Ergo, ik ruik niks. Helemaal niet beter ruiken of proeven. Feitelijk is alleen dat rokerskuchje weg.
Iedere drie maanden krijg ik nu toch nog onderzoek van de praktijkmedewerkster van mijn huisarts, vooraf gegaan door een medewerkster van de Bloeddienst (door mij omschreven als de vampier-brigade) die een paar buisjes bloed afneemt vanwege het totaalplaatje. Cholesterol, bloedsuiker, bezinksels en nog een stuk of wat weetjes. Via die praktijkmedewerkster kreeg ik o.m. contact met een ‘op mijn manier van leven afgestemde’ diëtiste. Dat wil zeggen zo natuurlijk mogelijk en geen gemodder met keukenweegschaaltje of maatbekers.
Heb toch veel van haar geleerd wat betreft de verdeling van het voedsel, luisteren naar wat je lichaam vraagt en aangeeft, maar ook dat opname van voedsel op bepaalde tijden beter verloopt. Hoe je zoveel mogelijk uren kunt overbruggen en inderdaad veel rauwkost. Wel gaf ze aan dat ik -vanwege alle operaties en ingrepen- toch wat extra vitamine in tabletvorm moest toevoegen. B12, D en Magnesium.
Zelf had ik op internet al gezocht naar van alles over verantwoorde voeding en vooral kruiden. Hoe je die op alle mogelijke manieren in je
eten kon verwerken en daar kon ik met deze diëtiste prima over van gedachten wisselen. Ze had ook plezier aan het bescheiden groentetuintje op mijn balkon, waar ik dit jaar weer mee begonnen ben.
Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis begin 2015 kreeg ik weer contact met mijn jongste zoon en wij hadden allebei zoiets van: ‘Let bye-gone’s be bye-gones’ en het is gewoon weer fijn om eindelijk na zoveel jaar weer contact te hebben. Alsof het zo moest zijn had hij net een maand van tevoren zich op eigenkracht weten te bevrijden uit de klauwen van zijn coach Gina Gielissen. Totaal van streek was was hij (nog voor Kerstmis 2014) terug gekomen van het laatste exit-gesprek en gelukkig is hij in eerste instantie opgevangen door enkele overgebleven vrienden. Ook werd hij aan een advocaat geholpen om haar laatste aanval van geldelijke hebberigheid te pareren. Die vrienden hebben hem door het jaareinde geholpen en hij kon ook terugvallen op een goede buurman, die direct gezien had hoe slecht hij er aan toe was.
Een maand later was hij al zodanig ‘hersteld’ dat wij in alle rust over verschillende dingen konden spreken en hij kwam mij bijna dagelijks opzoeken. Hij had inmiddels met behulp van een vriend een andere coach uitgekozen met wie hij aan de weg terug kon beginnen. Maar zo kalm als hij leek in het begin, zo veel begon er los te komen van 4 jaar geestelijke mishandeling. Ze had hem totaal weten te isoleren, zijn leven overgenomen, bepaalde met wie hij om mocht gaan en gaslighting* toegepast.
Gaslighting Is a Common Victim-Blaming Abuse Tactic – Here Are 4 Ways to Recognize It in Your Life
Ever felt like you couldn’t trust your own memory? Many people with abusive partners or family can relate. Here’s how to tell if it’s happening you. everydayfeminism.com
Ze had zich goed ingebeten bij de familieleden van vaders kant en ongelooflijk veel wilde, verzonnen verhalen verteld om die familie te imponeren. En daarmee chanteerde ze hem omdat hij die contacten niet wilde verliezen. Maar ze vertelde ook allerlei gefantaseerde wilde verhalen en verzonnen familierelaties aan haar andere cliënten over hem. Dat deed ze overigens bij iedereen. Op een gegeven moment wist hij het zelf niet meer hoe het zat en al pratende bleek ze hem zelfs met valse herinneringen opgezadeld te hebben. Om zichzelf weer te vinden wilde hij terugvechten, aangifte doen, haar uit het hulpverlenende circuit halen….. We gingen naar de politie, probeerden met de Gemeente in contact te komen….. Maar zij kan nog steeds ongestraft doorgaan met anderen kapot te maken. Het interesseerde niemand van de officiële instanties.
Intussen zijn er legio publicaties over frauderende hulpverleners die pgb’s plukken en die legio kwetsbare mensen blijven beschadigen, voor de verwoestende gevolgen laten opdraaien . Deze puinhopen gaan onverminderd door …. en door ….
Op een gegeven moment zei mijn zoon ronduit dat hij pas rust zou vinden als hij haar voorgoed uit het hulpverleningscircuit zou krijgen. Het zou een belangrijk onderdeel vormen van zijn helingsproces…..
Om die reden schreef ik het artikel: “GINA GIELISSEN, OPLICHSTER OP KOSTEN VAN DE STAAT” https://soledadmorena.wordpress.com/…/gina-gielissen…/ te lezen op mijn andere blog.
In Vogelvlucht 