Zo slecht is de Goedmens

Afgelopen jaar werd Europa overspoeld door een leger van ‘zich asielzoekers noemende’ mensen. Juist door deze massa voorzag de logisch denkende mens problemen van logistieke aard zoals werk, huisvesting, voedsel en een vervreemdende cultuur. Om van onbekende ziektekiemen en bedreiging voor de volksgezondheid nog maar te zwijgen. Want wat al snel duidelijk werd,  deze groep mensen was zo islamitisch gehersenspoeld dat van enige aanpassing geen sprake kon zijn. Inmiddels werd één van onze zorgen bewaarheid: met de ongecontroleerde  stroom waren er ook legio jihad strijders door IS meegestuurd.

Inmiddels werden rond Kerst 2015 al de eerste rampzalige gevolgen zichtbaar in de vorm van massale aanrandingen, criminele activiteiten en onvoorstelbare brutaliteit van en door deze asielzoekers. Niet alleen in Aken, maar ook in Zweden en Denemarken. Politici besloten massaal dit in de doofpot te stoppen en ook andere politieke reacties werden voor de massa steeds moeilijker te begrijpen. Alsof onze politici geen enkele situatie meer serieus konden nemen, alsof ze geen enkele kritiek verdroegen, alsof overnacht onze democratie geheel werd of was afgeschaft…..

Ook onder de bevolking kwamen er zogenaamde ‘gutmenschen’ voor, die soms een handjevol, met spandoeken stonden te provoceren dat vluchtelingen welkom waren….

Maar op een gegeven moment stuitte ik op een artikel van  Joost Niemoller en dat artikel wil ik u niet onthouden omdat het voor mij een hoop van mijn ongenoegen duidelijk maakte.

‘Zo slecht is de Goedmens’   Door Joost Niemoller

Wie is de Goedmens? Je kunt beter zeggen: wie is hem niet. We zijn er van vergeven. Het is de mens die het slachtofferschap centraal stelt, en het medelijden, en zichzelf daarmee op de borst klopt. Of liever nog, zichzelf uitroept tot het Ultieme Slachtoffer. Want is deze zelfingenomen Goedmens niet zelf Redder, of Moeder van de Slachtoffers, dan is er altijd nog de ultieme optie; die van het zelf Slachtoffer zijn. Maar heeft de Goedmens daarmee liefde voor iedereen? Nee. De Goedmens heeft, in de rol van Moeder van de Slachtoffers, of die van het Slachtoffer zelf, uitsluitend eigenliefde.

Wie echte liefde kent, oefent deze liefde uit. Dat is niet liefde voor iedereen, maar dat is liefde voor degenen van wie wij houden. Het kunnen mensen zijn of dieren. We houden niet van iedereen. De mens is een sociaal dier dat net als de mensapen leefde in groepen van ongeveer twintig. Alles daarbuiten is of de vijand, of men staat er neutraal tegenover. ‘Ja, maar de mens hoeft toch geen aap te zijn.’ Nee, er worden dus grotere verbanden georganiseerd, zoals natiestaten. Maar dit zijn zakelijke verbanden. Afspraken. Regels. We houden niet van alle Nederlanders. Alle Nederlanders zijn niet onze familie. Het blijkt een succesvolle organisatie. De problemen ontstaan wanneer deze succesvolle organisatie van binnenuit worden open gebroken door de Goedmens, die in naam de Liefde slechts een destructieve kracht is. En leugens verspreidt.

Wie zichzelf op de borst klopt voor de liefde voor iedereen, liegt. Over zoveel liefde beschikt niemand. En dat blijkt ook direct, want voor wie de hypocrisie van de Goedmens aanvalt, is geen ruimte voor liefde, daar blijkt de ware aard van de Goedmens. Dan is er slechts haat, woede, neerbuigendheid, naar buiten gebracht in de vorm van scheldpartijen of geweld. Het politieke geweld in het Westen komt vooral van de moslims, illegale immigranten, en in de eerste plaats door de oppermachtige Goedmensen. De Goedmens wil zichzelf niet kennen, maar wil ook de tot slachtoffer uitgeroepen ‘minderheden’ niet kennen. Daartoe moeten er steeds andere namen worden verzonnen, die het zicht op de werkelijkheid belemmeren, omdat ze door de invloed van de werkelijkheid een negatieve bijklank hebben gekregen. Zo kennen zij de anderen slechts als een geframede uiting van hun Goedmensideologie. Vraag ze eens wat ze nu echt weten van die ‘vluchtelingen’. Niets. In het dagelijks leven houden ze het liefst grote afstand.

Er is niks mis met het woord ‘neger.’ Zelf vind ik het een mooi woord. Net als‘regen.’ Maar omdat er ook negatief gesproken wordt over ‘negers’, net zoals over ‘regen’, ziet de Goedmens het als taak om het ‘negerwoord’ uit te schakelen en een nieuw woord op te leggen. Door het opleggen van deze nieuwe woorden (die meestal erg lelijk zijn trouwens) wil men een nieuwe werkelijkheid opleggen, en wordt het benoemen van de echte werkelijkheid in het meest milde geval buiten de orde, en in het ergste geval strafbaar. Het woord ‘regen’  mag overigens blijven.

Het begrip ‘Goedmens’ wordt vaak toegedicht aan Nietzsche. Dat is letterlijk gezien niet terecht, want de concrete term komt niet bij Nietzsche voor. Wel schreef Nietzsche onophoudelijk over de zichzelf benoemende Goedmensen, en was volgens hem het christendom daar de schuld van. Een beklemmende ideologie, vond hij dat, een heersende moraal van hypocrisie. Niemand schreef zo waarachtig over de Goedmens als Nietzsche, zonder dat woord te noemen. Niemand drong zo diep tot het wezen van de Goedmens door.

De nazi’s hebben het werk van Nietzsche verkracht, en verklaarden de ‘Goedmens’ tot hun vijand. Vandaar dat wie nu schrijft over de Goedmens, zelf weer voor nazi wordt uitgemaakt. Want dat is het karakter van de Goedmens. Deze klopt zichzelf op de borst vanwege deze overvloed aan liefde. Wie dat bekritiseert wordt geframed als nazi, of tot een van de varianten daarop. Zo weet de Goedmens afstand te houden van nadenken, en vooral van zelfinzicht.

Interessant: wie zich over dit uitsluitinggedrag beklaagt, wordt door de Goedmensen verweten aan ‘huilie huilie’ te doen, waarmee de Goedmens dus kritiek van zijn tegenstanders wel gehoord blijkt te hebben, maar alleen omdraait in een dom ‘wat je zegt ben jezelf.’ Wat ook weer niet zo vreemd is, wanneer je beseft dat hypocrisie de essentie is van het Goedmens gedrag, en om die hypocrisie vol te moeten houden is extreme denkluiheid en onwil tot zelfinzicht nodig.

Om Goedmens te blijven moet je dom en ijdel zijn. Een eigenschap die we allemaal bezitten. Slechts weinigen zijn in staat de Goedmens in ons te bestrijden, en om zo een Ubermensch te worden. Niet in de zin zoals de nazi’s die term gingen misbruiken, maar in de zin zoals Nietzsche die term gebruikte: De eerlijke, bevrijde, individuele mens. Dat ben je niet vanzelf. Daar moet je steeds je best voor doen, vechtend tegen de Goedmensmoraal die als een dikke mist over onze wereld hangt.