IDENTIFICATIE!

We stellen onszelf voor als man, vrouw, zuster, broer en we noemen onze naam. Vaak ook vermelden we ons beroep of onze werkzaamheden. Daarmee geven we aan waar we staan in de maatschappij. We zijn daarnaast ook nog Belg, Nederlander, Duitser of…… En over het algemeen klopt het als een bus. Het geeft aan hoe we onszelf bezien, onze eigen ‘belangrijkheid’, maar het schept desondanks een heel verschillende beleving: deze identificaties bepalen onze perceptie, dus onze beleving van de realiteit.

Sommige mensen gaan nog een stapje verder. Ze  peuteren los welke levensbeschouwing of religie je aanhangt, welke krant je leest, welke muziek je beluistert, welke hobby’s je hebt, welke sport je bedrijft enz., met geen ander doel om je beter in een hokje te kunnen plaatsen en koesteren zich dan met de illusie te weten wat voor vlees ze in hun kuip hebben. Hoe ze je moeten benaderen, hoe ze met je om kunnen en moeten gaan. Welk nut ze eventueel kunnen hebben van een bepaalde omgang met je. Tot welke interessante doelgroep je behoort en dit laatste is vooral interessant voor de marketing- en de reclamemensen.

Niet voor niets speuren de scouts van de diverse instellingen en Social Media alle informatie op deze platforms af om je te kunnen spotten voor hun doeleinden. Je bent een target, een gebruiker, consument of een toekomstige werknemer.

Maar hoe ervaren we onszelf ten opzichte van deze buitenwereld, deze maatschappij?

Voelen we ons slachtoffer ten opzichte van die grote massa onder de noemer samenleving? Of steken we veel tijd in ‘ons positioneren’ als een belangrijk persoon zonder wie de omgeving zichzelf te kort doet door ons te negeren? Onze waarneming hieromtrent ontstaat vanuit een ik-versus-die-anderen perspectief.

Maar de realiteit is dat we ons conformeren aan overtuigingen en standpunten van de massa en verliezen ons en/of bevestigen alleen maar een steeds groter wordende afgescheidenheid van onze medemensen. Onze gedachten worden steeds harder in onze (voor)oordelen, onrustiger met betrekking tot het gevoel dat we de boot missen, dat we falen in gestelde doelen. We verliezen ons steeds meer in de illusie dat we alleen goed kunnen functioneren in die afgescheidenheid, in dat vaag geformuleerde uniek zijn dat we moeten projecteren naar de buitenwacht. We raken stilaan geneigd ons ‘beter’ te voelen dan ‘die ander’.

Maar dit voeden en in stand houden van de afgescheidenheid van onze medemensen en  de natuur breekt ons vroeg of laat op en manifesteert zich in een burn-out, geestelijke inzinkingen, oververmoeidheid en angstaanvallen. We voelen ons toeschouwer in de omgeving waar we door heen lopen. We voelen ons ongemakkelijk tussen mensen die zich spontaan laten gaan………. Je begrijpt jezelf niet meer……

Om dan tegen zo iemand iets te zeggen van:  “je bent tegen je buitenkant aangelopen en hé, je eigen zelf geeft je nu waarschuwingen, geeft je de kans om terug te keren bij je eigenlijke aard en wezen” wordt niet direct goed begrepen. Kunnen wellicht tot kwaadheid en onbegrip leiden.

Zo kan de huidige crisis ook al als voorbeeld dienen. Al die vormen van afgescheidenheid heeft uiteindelijk geleid tot ego-versus-samenleving, (vast omschreven en gegarandeerde) -zekerheden-versus-identiteitsverlies van hele volkeren, handelsbekwaamheid-versus-politieke-machteloosheid………

Terug naar jezelf, terug naar een volledig begrip van de samenhang van alle leven op deze aarde; terug naar dat eenheidsgevoel dat ons verbindt, besef van de absolute gelijkheid van alles en iedereen die je tegenkomt en waar je mee leeft.

Je kleine identificaties als kind, ouder, vriend(in), partner, collega of werknemer blijven onverminderd overeind, maar bewegen zich nu binnen de warme omhulling van een tijdloze, grotere realiteit. Een realiteit die echte veiligheid biedt en acceptatie van jou als individu, als onderdeel van een groter geheel. Dat geheel kan zich weer onderscheiden als gemeenschap, stad of dorp, taalgebied binnen een nationale eenheid met z’n specifieke eigenschappen of aanbod. Maar vanuit een totaal andere benadering. Geen overheersen of onderwerping, maar nieuwsgierigheid, de behoefte om andere zeden en gewoonten te leren kennen; geen veroordelen of zinloze kritiek, maar uitwisselen van kennis en creativiteit; ……..

Je begrip van individualiteit kan zich ontvouwen. Het betekent simpelweg als een op zichzelf staand wezen ‘onafgescheiden van het grote geheel’. We kunnen onze perceptie van ik-tegen-de-rest loslaten.