TOLERANTIE.

Veel mensen gebruiken het woord tolerantie met betrekking tot zichzelf in de zin van ruimdenkend, open voor allerhande nieuwe en/of exotische indrukken, flexibel van opstelling, vooral een middel om aardig gevonden te worden…..

Maar aan tolerantie zit ook een andere kant, namelijk het ontlopen van de eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot het hard op uitspreken van een mening, om een oordeel te geven over een bepaald aanbod. B.v. soort TV-programma’s, populistisch taalgebruik e.d. Om aan te geven waar voor jou de grenzen liggen van het betamelijke. Want tolerantie betekent ook nog eens het aangeven of duiden van een bepaalde weerstand.  En over een voor hen bepaalde weerstand durven mensen zich niet altijd even duidelijk uit te spreken. Omdat veelal andere mensen geen tegenspraak dulden en meteen zeggen (en trachten te ‘bewijzen’) dat je niet voldoende tolerant dan wel kortzichtig bent. Op een toon en met een blik alsof je beter onder een steen kunt kruipen. Doch wie bepaalt dat???

Of ze pakken zonder te vragen een sigaret van je, bemoeien zich met je vriendschappen, komen op onmogelijke tijden bij je binnenvallen, geven ongevraagd een mening zonder dat het zelfs maar bij hen opkomt dat je er anders over denkt, of een andere mening bent toegedaan. Ze overschrijden doorlopend je grenzen en dan wordt tolerantie echt een issue. Want zwijgen is niet altijd een optie. Bang zijn dat men je onvoldoende tolerant vindt is ook geen optie. Want wie bepaalt dat?

Men zegt dit, men vindt dat, de TV spuit de grootste bagger en rekt voortdurend tolerantie en grenzen op. Maar net zoals er fysiek voedselintolerantie bestaat, zo is ook mentale en emotionele intolerantie een gegeven. Alleen op te lossen met gewoon rekening houden met een ander.

In de Wikipedia staat met betrekking tot TOLERANTIE te lezen:

“Tolerantie in een sociale, culturele of religieuze context gebruikte term die de mate aangeeft waarin afwijkend gedrag of leden van bepaalde groepen niet worden gediscrimineerd ondanks hun afwijkend en door de meerderheid verwerpelijk geachte gedrag (of afwijkende meningen). Tolerantie is afgeleid van het Latijnse tolerare dat verdragen, verduren, uithouden, betekent.

Afwijkend of Deviant gedrag is onderkende afwijking van geldende culturele normen. Een specifieke vorm is het delict, maar niet alleen afwijkingen van de wet gelden als deviant gedrag. Ook afwijken van ongeschreven gedragsregels geldt als zodanig, zelfs als dit gebeurt door gerespecteerde personen. Wat afwijkend gedrag is, varieert tussen samenlevingen onderling, maar ook daarbinnen tussen bijvoorbeeld sociale klassen. Daarnaast varieert dit door de tijd heen terwijl een maatschappij zich ontwikkelt. Afwijkend gedrag kan van invloed zijn op de sociale status en acceptatie en zelfs tot uitsluiting van een groep of woongemeenschap leiden

Soms is tolerantie een vorm van ‘diplomatieke en politieke handigheid’ : Dan gaat men uit van de volgende redenering: De tolerantie van een as die in een gat moet passen zonder vast te lopen of te gaan rammelen is een metafoor voor de tolerantie in het maatschappelijk verkeer. Om de maatschappij niet te laten vastlopen in fundamentalistische waarden, dient er toch een bepaalde tolerantie te zijn. Daar waar de tolerantie te groot is, zal de maatschappij ook niet meer goed functioneren en ‘gaan rammelen’, omdat volgens de metafoor ‘de as veel te klein voor het grote gat wordt’.

Voor anderen is tolerantie een uitvloeisel van de rechten van de mens. Dan is tolerantie geen vorm van goedgeefs verdragen van vreemde praktijken, maar een uitvloeisel van een principe.”

Tolerantie stond vroeger (in de Middeleeuwen tot en met de tijd van onze grootouders)  gelijk aan toegeeflijkheid, zachtmoedigheid, clementie, goedertierenheid, geduld en   lankmoedigheid.

In de jaren 1970 en 1980 werd veel gesproken over tolerantie: de vrijheid van de waarden. Maar met vrijheid moet je om leren gaan en daar werd nauwelijks of te weinig aandacht aan besteed. Geestverruimende middelen, de seksuele revolutie en ongebreidelde vrijheid leidden tot allerhande uitwassen, verloedering van volksvermaak en zinloos geweld. Vanaf 2002 zien we een sterke ommekeer en een roep om waarden en normen, waarbij men argwanend staat ten opzichte van tolerantie. Waarschijnlijk als reactie op alle negatieve ontwikkelingen tengevolge van de flower-power en eindeloos gepreekte tolerantie.

In de jaren 1970 en 1980 werd in radicale kringen ook gesproken van repressieve tolerantie, waarmee een strategie van de overheid en ambtenaren werd bedoeld om niet-getolereerde ideeën, opvattingen en dergelijke onschadelijk te maken c.q. te bestrijden.

Net als men in de techniek afhankelijk is van de mate waarin een gemeten eigenschap van een technisch onderdeel van de gangbare normen (de voorgeschreven waarde) mag afwijken. Tolerantie is namelijk van belang bij technische standaard normen. In de techniek zijn er normen, vastgestelde en afgesproken waarden inclusief  hun toleranties, die door iedereen worden erkend om uitwisseling van onderdelenmogelijk te maken. Het is gewoon van belang voor de serie- en massa fabricage. Anders vliegen je de moertjes en schroefjes om de oren en begint de boel te rammelen.

Maar zo zit het ook met de mentale en emotionele tolerantie. De zogenaamde maatschappelijke tolerantie. Wanneer je daar over doordenkt is dit begrip niet zo abstract als het lijkt. Van huis uit krijg je ethische normen en waarden mee. Je leert dat er gedragregels zijn waar iedereen zich aan moet houden omdat een gezin anders verzandt in chaos. Je leert de waarde en belangrijkheid van afspraken maken, waar aan men zich moet houden om geloofwaardig te zijn en te blijven. Dat er verschillen zijn vanwege afkomst, levensbeschouwing, taalgebruik en cultuur leer je ook en wellicht daardoor om respect te hebben voor andermans mening en levensstijl.

Maar daarmee leer je ook je grenzen kennen wat betreft overeenkomsten, herkenning en al datgene waar je je goed bij voelt. Dat bepaalt ook de keuze van de mensen waar je wel en niet mee om wilt gaan en wat je met anderen wilt en kunt delen. Dat kan voor iedereen verschillend zijn, maar het begrenst ook de eigen tolerantie. Niks mis mee, zolang tolerantie geen instrument wordt om anderen te manipuleren of de zaken naar je hand te zetten.